Šetajući se beogradskim ulicama, setite se svih onih zagonetnih imena vezanih za prošlost i uspomene iz Prvog svetskog rata. Zbirka raznih ljudskih sudbina značajnih za našu zemlju ili ceo svet, okupljena je čudesnim putevima krštavanja nizova zgrada, dvorišta i trgova.

Admirala Geprata / Geprat Emil (1856 - 1939), francuski admiral. Kao komandand vojno-pomorskog područja u Bizerti ukazao je velike usluge srpskim izbeglicama i ustanovama, koje su posle napuštanja otadžbine 1915. bile smeštene u ovom lučkom gradu na severu Tunisa.

Arčibalda Rajsa / Rajs Arčibald (1876 - 1930), publicist, professor Univerziteta u Lozani, poznat kriminalog. Jedan od bezrezervnih prijatelja srpskog naroda, bio je predstavnik srpske vlade u Ženevi, gde je pristao da obavi jednu nepristrasnu anketu o zločinima austrougarske vojske na mačvanskom frontu.

Albanske spomenice / Albanska spomenica, odlikovanje ustanovljeno 1920. godine, za sva vojna i civilna lica koja su se povlačila preko Crne Gore i Albanije 1915-1916. godine.

Braća Amar / Ulica je dobila ime po petorici braće i rođaka iz poznate beogradske jevrejske trgovačke porodice: Moša, Solomon, David, Josif i Isak. Naročito se istakao Moša – konjički potporučnik, po kome naziv nosi i jedno brdo kod Uroševca (Amarevo brdo). Sva ostala braća Amar su se učestvovali su u Balkanskim ratovima, Prvom svetskom ratu i ujedinjenju Jugoslavije.

Bulevar vojvode Bojovića / Bojović Petar (1853 - 1945), jedan od najdarovitijih srpskih vojskovođa, u ratovima Srbije od 1876 – 1945, rođen u selu Miševićima. Završio je Vojnu akademiju. Poznavao je francuski jezik i kulturu, prevodio je sa francuskog dela vojne literature. Imao je svestrano znanje: bio je upućen u etiku, istoriju, srpsku i evropsku kulturu, umetnost i književnost. Vojnicima se obraćao kao otac. U Prvom svetskom ratu general Bojović je na čelu Prve srpske armije, učestvovao u osvajanju Šapca od neprijatelja, u borbama na Mačkovom kamenu i u proboju Solunskog fronta. Za zasluge u ovom ratu unapređen je u čin vojvode. Od marta 1921. godine on je bio načelnikGeneralštaba. Ponuđeni položaj ministra vojske nije primio, te je iste godine penzionisan.

Bulevar vojvode Živojina Mišića / Mišić Živojin (1855 - 1920), rođen u Struganiku. Završio je Artiljerijsku oficirsku školu. Učestvovao je u dva oslobodilačka rata sa Turskom (1876 – 1878), kao i ratu sa Bugarina 1875. godine, kao komandant bataljona, puka, divizije i pomoćnik načelnika Generalštaba. Na Višoj školi Vojne akademije bio je predavač strategije. Kao najbliži saradnik Radomira Putnika, je znalačkim manevrima i usiljenim marševima stvorio uslove za prvu pobedu nad centralnim silama, koju je izvojevala srpska vojska u Cerskoj bici. Mišićev vojnički talenat došao je do punog izražaja tek u velikoj Kolubarskoj bici, u kojoj je austro-ugarska vojska pretrpela poraz. Primio je komandu nad Prvom armijom, kada je zbog velikih gubitaka na Mačkovom kamenu i oskudice nastupila opšta fizička i duhovna klonulost. Najveći uspeh vojvode Mišića posle Kolubarske bitke vezan je za savezničku solunsku ofanzivu 1918. godine u kojoj je srpska vojska stigla čak do Arada, Temišvara, Baje i Pečuja.

Bulevar Vojvode Putnika / Putnik Radomir (1847 - 1919), rođen u Kragujevcu. P završetku artiljerijske oficirske škole, kao potporučnik je pisao uputstvo za obuku trupa, i od tada, počinje njegov uticaj na razvoj srpskih oružanih snaga. Za majorski ispit objavljuje dvotomne studije Služba generalštaba. Na mestu načelnika Glavnog generalštaba ostao je sve do 1915. godine. Njegov vojnički talenat zablistao je tek u Balkanskim ratovima i Prvom svetskom ratu kada je Prvu armiju učinio tako jakom, da je izvojevao veliku pobedu kod Kumanova, nadmudrio tursko komandovanje i u Bitoljskoj bici konačno potukao tursku Vardarsku armiju. Tvorac ratnog i početnog operacionog plana srpske vojske, čiju okosnicu čini ideja strategijskog dočeka: držati se odbrane dok se politička i i strategijska situacija ne razjasni, a potom dejstvovati prema situaciji. U duhu te ideje poražena je austro-ugarska vojska na Ceru. Velika pobeda srpske vojske u Kolubarskoj bici učvrastila je vojvodu Putnika u udžbenike ratne istorije svih zemalja sveta. Krajem 1915. godine, posle gubitka cele državne teritorije, Putnik je uspeo da izvuče svoje desetkovane trupe. Krajnjim naporom uspeo je da izdiktira svoju poslednju direktivnu, koja će srpsku vojsku odvesti na Jadransko primorje, a odatle na Solunski front. Svoju bolesničku postelju pretvorio je u biro u kome je neumorno radio dan i noć.

Bulevar Franše d'Eperea / Franše d'Epere (1857 - 1942), maršal Francuske u Prvom svetskom ratu, komandovao je savezničkom vojskom na Solunskom frontu i postigao odlučujuću pobedu nad Bugarima 1918. godine. Proglašen je počasnim vođom srpske vojske. Maršal je odigrao jednu od najznačajnijih uloga u istorijskim danima, koji su prethodili ujedinjenju Jugoslavije. Kao komandant Istočne savezničke vojske, već u prvoj polovini 1918. godine prihvata ideju naše Vrhovne komande za odlučnu akciju na Solunskom frontu. Kralj Aleksandar proizveo je maršala d'Eperea i čin vojvode naše vojske, odlikujući ga istovremeno Karađorđevom zvezdom.

Bulevar vojvode Stepe Stepanovića / Stepa Stepanović (1856 - 1929), istaknuti vojskovođa učestvovao je u srpsko-turskim ratovima. Najslavnije stranice biografije vojvode Stepe vezane su za Prvi svetski rat. Stepa je preuzeo dužnost komandanta Druge armije. Od Kombinovane i Moravske divizije obrazovao je cersku udarnu grupu za izvođenje marš-manevra. Stepanović je naredio Kombinovanoj diviziji da što pre ovlada Kosaninim bregom (najveći vrh na grebenu Cera). Ovaj potez je imao presudan uticaj na tok i konačan ishod Cerske bitke. U bici na Drini i u velikoj Kolubarskoj bici, Stepanovićeva armija odigrala je izuzetno značajnu ulogu. Najveći Stepin uspeh vezan je za proboj Solunskog fronta i izbacivanje Bugarske iz rata. Povukao se iz aktivne službe, da bi ostatak života proveo u krugu porodice u Čačku, gde je i sahranjen.

Dr Izabela Haton / Haton Izabela, lekarka. Sa svojom Ženskom hirurškom poljskom bolnicom i ženskim sanitetskim automobilom dolazi sa zapadnog ratišta u Francuskoj na Solunski front, gde se ističe svojim požrtvovanim radom. Posle proboja Solunskog fronta i oslobađanja Srbije Vrhovna komanda je šalje sa sanitetskim odredom u Vranje, gde nastavlja lečeći bolesnike i ranjenike. Osnovala je sanitetsku i bolničku službu u mnogim gradovima Srbije. Napisala je i ratne zabeleške u kojima je iznela svoj rad tokom rata. U Londonu je učestvovala u osnivanju Fonda za stipendiranje srpskih žena i lekara i jedno vreme bila predsednik.

Esad Pašina / Esad-paša (1856 - 1920), turski general, poreklom Albanac, učestvovao je u ratu 1912-1913. U Prvom svetskom ratu bio je na strani Antante i pomogao srpskoj vojsci pri povlačenju preko Albanije.

Gavrila Principa / Princip Gavrilo (1894 - 1918), nacionalni revolucionar, pripadnik pokreta Mlada Bosna, u Sarajevu je pohađao trgovačku školu, potom gimnaziju, 1912. godine je prešao u Beograd. Na odluku Mlade Bosne da se izvrši atentat na austrijskog prestolonaslednika Franca Ferdinanda, Princip se sa Čabrinovićem i Grabežom ilegalno prebacio u Sarajevo i poneo bombe i municiju. Na Vidovdan 28.6.1914. godine uspešno je izvršio atentat. Umro je aprila 1918. godine od tuberkuloze u kazamatima tvrđave Terezin.
Generala Anria / Anri Pol Prosper, francuski general, u ratu 1914 – 1918. bio je komandant istočne armije na Solunskom frontu. Pol Prosper Anri je kao verni saborac srpske vojske u Prvom svetskom ratu darivan specijalnim generalskim mačem u znak zahvalnosti za odbranu Bitolja i oslobođenje Prilepa, Skoplja, Mitrovice, Ohrida, Resna, Struge, Kičeva i Tetova.

Generala Mihaila Živkovića / Živković Mihailo (1856 – 1930), general nazvan „gvozdeni general", jer je bio pristalica surovog pruskog načina vaspitanja. U Prvom svetskom ratu je bio komandant puka, komandovao je pri odbrani Beograda.

Generala Rašića / Rašić Mihailo, general (1858 – 1932). Vojnu akademiju završio je u Beogradu. General je postao 1912. godine. Tokom 1918. i 1919. godine bio je vojni minister. U ratu 1914. i 1915. bio je komandant Kombinovane divizije, koja je učestvovala u bici na Ceru. Od 1916 – 1918. godine bio je delegate srpske Vrhovne komande u francuskoj Vrhovnoj komandi i vojni ministar

Generala Šturma / Pavle Jurišić Šturm (1848 – 1922 ), u srpsku vojsku je stupio iz pruske vojske 1876, kao poručnik. Za vreme Prvog svetskog rata 1914 - 1916. godine bio je komandant Treće armije, koja je 1914. godine uspešno zadržavala nastupanje austro-ugarske 5. armije, čime je stvoreno dragoceno vreme za prikupljanje srpskih snaga iz Šumadije i pobedu u Cerskoj bici. Godine 1915. uspešno je zaustavljao nadiranje 11. nemačke armije pri povlačenju iz Srbije.

Generala Vasića / Vasić Miloš, general (1859 – 1935). Za vreme Prvog svetskog rata bio je u vojnim mislijama u Grčkoj i Italiji, a u međuvremenu komandant Dunavske divizije koja je uzela učešće u bici na Mačkovom kamenu i u Kolubarskoj bici.

Generala Nikodija Stefanovića / Stefanović Nikodije (Beograd, 1850 – Krf, 1918), general, profesor Vojne akademije. Učestvovao je u ratovima od 1876 – 1918. godine. Tokom 1912 -1913. godine i 1917 – 1918. godine bio je komandant Moravske divizijske oblasti sve do dolaska na Krf. Na tom položaju je i umro. Jedno vreme je bio komandant Atriljerijske podoficirske škole i ima zasluge za razvoj artiljerije. Zaveštao je svoju imovinu kulturnim ustanovama (Fond Nikodija Stefanovića).

Ledi Pedžet / Ledi Pidžet, jedna od osnivača Srpskog relif fonda i šef misije Relif fonda u Skoplju za vreme Prvog svetskog rata. Sa lekarskom ekipom došla je u Srbiju 1914. godine i osnovala bolnicu u Skoplju. Lečila je srpske ranjenike, izdavala namirnice gladnom stanovništvu, suzbijala epidemiju tifusa, sklanjala u bolnicu izbeglice. Sredinom februara 1916. godine misija je napustila Skoplje i preko Sofije otišla za London.

Milunke Savić / Savić Milunka (1888 – 1973), rezervni narednik srpske vojske. U Prvom svetskom ratu učestvovala je kao bombaš u Kolubarskoj bici, a za vreme povlačenja srpske vojske 1915. godine teško je ranjena, pa je posle prelaska Albanije prebačena u Bizertu na lečenje. Istakla se na Solunskom frontu, gde je u borbama kod Crne reke zarobila 23 bugarska vojnika. Ranjavana je četiri puta. Od ratnih odlikovanja dobila je, dva francuska ordena legije časti, francuski Ratni krst, medalju Miloša Obilića.

Mustafe Golubića / Golubić Mustafa (1891 – 1941), politički radnik. Posle aneksije Bosne i Hercegovine je prešao u Srbiju, učestvovao je u Balkanskim ratovima i u Prvom svetskom ratu. Za vreme Prvog svetskog rata, 1915. godine, iz Rusije u Srbiju je preveo oko 3500 dobrovoljaca. Učestvovao u svim borbama, zajedno sa srpskom vojskom prelazi Albaniju i učestvuje u probijanju Solunskog fronta.