U nedelju 27. decembra mjuzikl Pozorišta na Terazijama “Neki to vole vruće” koji je u originalnoj režiji postavila Soja Jovanović, a koji su obnovili glumci Svetislav Bule Goncić i Rade Marjanović, proslaviće dvostruki jubilej: 25 godina od premijere i 350. izvođenje.

Na isti dan 1990. godine premijerno je izvedena ova predstava kojoj su mediji predvideli veliki uspeh, a publika i ljubitelji kultnog, istoimenog filma sa Merlin Monro su sa oduševljenjem dočekali vest o postavljanju ovog komada na scenu jedinog muzičkog teatra kod nas. Do danas, bilo je višestrukih promena u ansamblu. Puslicu je prvobitno igrala Ivana Mihić, a nakon obnove predstave 2007. godine - Bojana Stefanović, Ivana Jovanović, i Ivana Popović, koja sada sa Bojanom Stefanović igra u ravnopravnoj alternaciji.

U prvoj postavi igrali su i Ljiljana Šljapić/Ljiljana Stjepanović, Bata Paskaljević, Janoš Tot, Dejan Pajović/Dragan Vujić Vujke, Vladan Savić i mnogi drugi.

Iz premijerne postave, a svih 25. godina iste uloge tumače Rade Marjanović, Svetislav Bule Goncić i Veselin Stijović.

Goncić i Marjanović su 2007. godine i obnovili predstavu po originalnoj Sojinoj režiji, a koreografiju, prema originalnoj verziji Miljenka Štambuka obnovila je Snežana Zablaćanski. Kostim i scenu oba puta radio je Miodrag Tabački.
U sadašnjoj postavi igraju i Zinaida Dedakin, Božidar Stošić, Miroljub Turajlija, Milan Antonić, kao i hor, balet i orkestar Pozorišta na Terazijama. Dirigent predstave je Vesna Šouc.

Izvod iz pozorišnih kritika:
“Iskusna rediteljska ruka Soje Jovanović umela je da precizno dozira i međusobno preplete sve elemente neophodne za mjuzikl. Jovanovićeva je sa merom gradila spektakularne ansambl scene u kojima su učestvovali balet, glumci i hor Pozorišta na Terazijama.... I ovog puta pokazalo se da je mogućno ostvariti pitku i zabavnu predstavu ukoliko svi njeni sudionici ispune zadatke savesno i profesionalno.”
(Radomir Putnik, Politika, 07.01.1991.)

“Kada se suočite sa interpretacijama Svetislava Goncića i Ivane Mihić, a uz njih celog glumačkog i baletskog ansambla u pouzdanoj režiji Soje Jovanović, utisak je ne samo povoljan nego prelazi i u zadovoljstvo koje briše mnoge rezerve... Soja Jovanović je insistirala das vi učesnici svoje zadatke ispune na profesionalnom nivou i do kraja, u duhu koreografije i opšteg koncepta predstave. Naizgled, to je tako malo i normalno, ali u našim prilikama to je veoma mnogo i pravo je iznenađenje kako su svi to prihvatili! “Neki to vole vruće” u ovoj varijanti može da izdrži scenska poređenja sa sličnim spektaklima na drugim scenama...”
(Petar Volk, Ilustrovana politika, 22.01.1991.)