Volarica (Volujara, Volujarka i Volujarica) je narodno ime za Sirius (α CMa), najsjajniju zvezdu sazvežđa Velikog psa (Canis Maior), istovremeno i najsjajniju zvezdu na noćnom nebu. To je jedina nekretnica za koju se pouzdano zna da je narod imao naziv za nju. Moguće je da je Voluara, sem što se odnosi na sazvežđe Velikog medveda, još jedan od naziva za Sirijus, a još uvek nije razjašnjeno da li se na ovu zvezdu odnose imena Svinjaruša i Svinjarica.

Izvori u kojima se Volarica opisuje kao zvezda koja se na nebu javlja tri sata pre svitanja i zalazi tri sata pre noći ukazuju na to da se možda, ipak, radi o Veneri, jer se vreme pojavljivanja i nestajanja nekretnica menja tokom godine usled godišnjeg kretanja Zemlje. Ipak, ostali podaci o Volarici to negiraju.

Ona se opisuje kao zvezda koja se na nebu vidi posle Štapova (prema nekim izvorima Orionov pojas, po drugima α, β, κ, γ Oriona), a Venera se nikada ne nalazi u blizini Oriona. Isto potvrđuje i narodna poezija, gde se Volarica pominje kao zasebna zvezda u odnosu sa Veneru. Tako se u pesmi Vlašić Rade i Latinka djevojka kaže „Niđe zore ni bijela dana, / Ni Danica pomolila lica, / Volarica obasjala polja". To pokazuje da je Volarica veoma visoko na nebu u trenutku kada Danica još uvek nije na vidiku. Sve ovo je konačno opredelilo većinu naučnika da Volaricu identifikuje kao Sirijus.

U narodu se Volarica opisuje kao zvezda kojom se treba rukovoditi pri određivanju vremena kada se volovi izvode na pašu i sa nje vraćaju, odnosno, kada ih treba hraniti u jaslama, ili voditi u njivu na oranje. Moglo bi se zaključiti da je zvezda ime dobila upravo na osnovu toga, ali verovatnije je da se za nju vezivalo neko mitsko predanje koje je dovodi u vezu sa volovima, ili sa rogatom stokom uopšte. U narodnoj poeziji se pominje u nekolicini pesama koje za temu imaju ženidbu ostvarenu (dogovorenom) otmicom devojke, kao i u pesmama za koje znamo da su posredno u vezi sa obrednim ciklusom ranila. To bi značilo da se Volarica u njima dovodi u vezu sa prolećnim buđenjem prirode i početkom agrarne godine.

Ovo je kuriozitet, jer je u neskladu sa činjenicom da se danas Sirijus sa naših prostora vidi tek s kraja jeseni i tokom zime, pa je njegovo vezivanje za letnji period moglo da se dogodi samo pre više hiljada godina.

Za razliku od većine starovekovnih tradicija, u kojima se Sirijus naziva Psećom zvezodom (Feničani, Asirci, Akađani, Haldejci, Grci, Rimljani), u staroegipatskoj tradiciji se poistovećivao sa Izidom-Hator, Velikom Majkom, Majkom bogova, boginjom-kravom, koja je prikazivana sa kravljim rogovima.

Po uzoru na nju Sirijus je predstavljan kao zvezda sa istim takvim rogovima, ili kao petokraka između rogova boginje-krave. Ovoj zvezdi je pripisivan veliki značaj pošto se na osnovu njenog helijakalnog izlaska određivao početak godine i računate su korekcije kalendara, rađene zbog usklađivanja egipatkog lunarnog kalendara sa solarnom godinom. Razlog vezivanja Sirijusa za početak godine leži u tome što se otprilike 4500 pre nove ere njegov helijakalni izlazak posmatran sa teritoije Memfisa poklapao sa početkom izlivanja Nila.