Rodna kuća vojvode Živojina Mišića, jednog od najznačajnijih vojnih zapovednika Srpske vojske u Prvom svetskom ratu, nalazi se u pitomom mioničkom selu Struganik.
U obnovljenoj okućnici Mišića u kojoj se rodio i proveo detinjstvo proslavljeni vojskovođa dominira prostrana zadružna zgrada za stanovanje koja pripada klasičnoj dinarskoj polubrvnari, okružena svim potrebnim ekonomskim zgradama.
Prostranoj zgradi u kojoj je proveo detinjstvo vraćen je prvobitni izgled i obezbeđena trajnost. Kuća pripada klasičnom dinarskom tipu, u suterenu je podrum, većim delom je zidana u čatmi, a manjim brvnima, pokrivena je ćeramidom. Kuća zaprema 150 m2 dok podrumska površina iznosi 50 m2.
Kuća vojvode Živojina Mišića je danas memorijalni kompleks čija se postavka sastoji iz dva dela, istorijskog i etnološkog. U okviru muzeja je tematska postavka koja prikazuje Živojina Mišića u kontekstu istorijskih zbivanja krajem XIX i početkom XX veka, s akcentom na one događaje u kojima je vojvoda odigrao značajnu ulogu i zbog čega se njegovo delo proučava na vojnim akademijama u svetu.
U kući vojvode Mišića hronološki su prikazani njegovo poreklo, detinjstvo i školovanje, istorijat porodice Mišić, njegova vojna karijera u balkanskim ratovima za nezavisnost, Prvi svetski rat - sa posebnim osvrtom na Kolubarsku bitku - zatim njegova bolest, poslednji dani i najzad priznanje i doprinos vojnoj nauci.
Kuća je trodelna polubrvnara polučatmara sa otvorenim ognjištem smeštenim uz zid sobe. Građena je delom nad podrumom po tipu kuće na ćelici. Na krovu pokrivenom ćeramidom umesto dimnjaka je „viđelica", deo podignute ćeramide kroz koji prolazi dim. Spoljna vrata na manjoj sobi i ona između soba naknadno su probijena. Kao velika zadružna kuća ona predstavlja vredan spomenik narodnog graditeljstva. Memorijalnim značenjem ukazuje na patrijarhalni duh kućne zadruge i njena moralna pravila u kojima su odnegovane mnoge od najznačajnijih ličnosti novije srpske istorije.
Živojin Mišić je učestvovao u svim ratovima za oslobođenje, od srpsko-turskog do Prvog svetskog, ističući se sposobnošću i vojnom veštinom. Odlikovan i unapređivan, u Kumanovskoj bici u čin generala a u Kolubarskoj u čin vojvode, on je posle svakog rata penzionisan i ponovo aktiviran kada je Srbija bila u opasnosti. Za ratne zasluge dobio je najviša domaća i strana odlikovanja. Kuća je pretvorena u spomen-muzej sa pratećim zgradama prenetim iz okoline koje formiraju dvorište iz XIX veka. Konzervatorsko-restauratorski radovi i prezentacija obavljeni su 1986–1987.
