Crkvena opština Brankovina, meštani Brankovine i okolnih sela i Narodni muzej danas su prisusustvovali osvećenju krsta na Brankovačkom visu.
Ovaj događaj se organizuje povom 210. godina od dana kada su se na tom mestu okupile prve ustaničke čete koje su predstavljale jezgro ustaničke vojske Zapadne Srbije u Prvom srpskom ustanku.
Na Brankovačkom visu je 1954. godine, povodom 150-togodišnjice ustanka podignut kameni spomenik.
Od 2011. godine meštani Brankovine i okolnih sela, na svoju inicijativu, a potom i uz podršku Crkvene opštine Brankovina, Narodnog muzeja Valjevo, Direkcije za izgradnju Valjeva i Vojske Srbije, su raskrčili prostor oko spomenika, podigli sobrašicu, uredili zemljani prilaz kroz šumu, postavili memorijalne i informativne table i repliku zastave Prote Mateje Nenadovića, a ove godine, povodom dvestadesetogodišnjeg jubileja postavljen je i krst.
Opisujući okupljanje vojske Valjevske nahije na početku Prvog srpskog ustanka, a neposredno posle seče knezova, Prota Mateja Nenadović je u svojim Memoarima zapisao:
"Odma odatle pošljem Živana iz Kutešice u Suvodanj Miliću Kediću, i pišem mu da kupi čete da tučemo Poreč Aliju u Valjevu. I tako sam isto knezu Nikoli Grboviću pisao. I pošljem u okolna sela Raoniću Arseniju u Loznicu, Živanu Petroviću u Kalenić, Živku Dabiću, zetu, u Jautinu. I sva ta sela, i još druga, dođu na Brankovački vis. Pošljem ja te se iznese iz Brankovinske crkve barjak, koji je bio od belog, crvenog i plavog muslina, sa tri krsta. Taj barjačić pobodemo među nas. To je bilo 15. februara 1804. leta. Sutradan eto ti počeše ljudi iz bližnjih sela sa oružjem dolaziti i svima je čislo milo i nakupi se 700 ljudi koje starih koje mladih.
Tih prvih 700 vojnika, okupljenih na Brankovačkom visu 27. februara (15. februara po julijanskom kalendaru) 1804. bili su jezgro buduće vojske zapadne Srbije, koja je nekoliko dana kasnije potukla Turke u bojevima kod Beljina i Svileuve i 20. marta oslobodila Valjevo, da bi potom krenula u susednu nahiju i oslobodila Šabac. Ta vojska je u narednim godinama oslobađala i Karanovac i Užice, držala pod kontrolom stalno nemiran front na Drini, učestvovala u Mišarskoj bici, u mnogim drugim bojevima, kao i u oslobađanju Smedereva, Beograda i drugih gradova".
