Godine 1903. Kralj Petar I Karađorđević je izabrao mesto 337 metara visoko, na vrhu Oplenca kao lokaciju za svoju zadužbinu, crkvu Sv. Đorđa. 1. maja 1910. godine započeta je gradnja crkve, prema planovima Koste J. Jovanovića. U jesen 1912. godine crkva je već bila skoro dovršena i čekala na osvećenje. Arhiepiskop srpski Dimitrije je osveštao crkvu.
U zatišjima između balkanskih ratova 1913. godine i Prvog svetskog rata 1914. godine nastupio je zastoj u dovršenju crkve. Kada je Austrougarska okupirala Srbiju, pred zimu 1915. godine, crkva je bila izložena brutalnom pljačkanju – skinut je i odnet bakarni pokrivač sa kubeta i krovova, kao i bakarna ukrasna oplata sa portala. Nestali su i gromobran, zvona. Polupani su mnogi prozori, mermerni stubići i ornamenti. Pod izgovorom da tu može biti sklonjena važna arhiva, okupatori su oskrnavili grobove u kripti.
Po povratku u oslobođenu Otadžbinu i stvaranju Kraljevine , Kralj Petar nije dočekao da vidi svoju zadužbinu konačno završenu. Umro je 16. avgusta 1921. godine, a njegov naslednik, Kralj Aleksandar I Karađorđević, lično se starao o njenom završetku. Crkva je ponovo osveštana 9. septembra 1930. U njoj je obavljano bogosluženje do 1947. Crkva je petokupolna građevina. Unutrašnja dužina hrama je 30 metara, a visina svoda 27 metara. Crkva je postavljena na visokom soklu od masivnog belog mermera, sa Venčaca.
U hramu se nalaze dva sarkofaga: u severnoj pevnici sarkofag Kralja Petra I (1844–1921), ktitora crkve, a u južnoj pevnici sarkofag Vožda Karađorđa (1762–1817), prvog vladara obnovljene Srbije i rodonačelnika dinastije Karađorđevića.
Ceo mozaik sastoji se od 725 slikanih kompozicija (513 u hramu i 212 u kripti), na kojima se nalazi 1.500 figura. Ukupna površina mozaika je 3.500 metara kvadratnih, sa 40 miliona raznobojnih staklenih kockica, koje imaju 15.000 raznih nijansi boja.
U ovoj monumentalnoj petokupolnoj građevini dominira impozantan svećnjak.Svećnjak se spušta iz naosa centralnog kubeta. Napravljen je od prikupljenog pa pretopljenog pobedničkog oružja sa proboja Solunskog fronta. Kada se malo bolje pogleda vidi se da ima formu krune srpskih srednjevekovnih vladara. Nalazi se sa unutrašnje strane i okrenuta je na dole, što simbolično predstavlja tugu za izgubljenim srpskim carstvom u bici na polju Kosovu 1389. godine protiv Otomanskog carstva. Svećnjak ima prečnik 9 metara i sa nosačima i držačima teži 3 i po tone, a u sebi nosi simbole i pobede i poraza. Od istog materijala kao svećnjak na nosećim stubovima urađeni su držači za zastave, kandila iznad sarkofaga i oplata za vrata.
