Manastir Šišatovac, sa crkvom posvećenom Rođenju Bogorodice, smešten na zapadnom delu Fruške gore, na izvoru reke Remete.

1520. osnovao ga je žički iguman Teofil sa monasima Ilarionom i Visaridnom na mestu male crkve Sv. Nikole, zvane Remetske po istoimenoj reci na kojoj je sagrađena. Današnja crkva izgrađena je 1778. zaslugom vršačkog episkopa Vićentija.

To je trikonhalna građevina velikih dimenzija, sa kupolom nad presekom transepta i uzdužnog broda i visokim zvonikom nad zapadnim pročeljem. Fasade su istaknute naizmeničnim ređanjem opeke i kamena. Horizontalnoj podeli je suprodstavljena vertikalna, udvojenim pilastrima i polukolonetama, čime je postignuta skladnost u dekorativnom izrazu.

Zidanu oltarsku pregradu oslikao je 1794. Grigorije Davidović Opšić, koji je autor i zidnog slikarstva. Središte kulta sv. Stefana Štiljanovića od sredine XVI veka, mesto na kome su se čuvale njegove mošti do 1942, važan kulturni centar na početku XIX veka za vreme arhimandrita Lukijana Mušickog, Šišatovac je kao i drugi fruškogorski manastiri doživeo sudbinu razaranja za vreme Drugog svetskog rata. Sistematska obnova kompleksa započela je 1970.

Ikonostas i zidne kompozicije rad su Grigorija Davidovića Opšića iz 1794. Manastir je tokom prve polovine 19. veka bio stecište obrazovanih Srba, kada su kao gosti arhimandrita Lukijana Mušickog u njemu boravili Vuk Karadžić i Filip Višnjić.

Posle 70 godina ćutanja, odnedavno ponovo zvone zvona Šišatovca, nekada najvećeg manastira i čuvara srpske kulture i baštine na „srpskoj Svetoj gori".U delimično obnovljen manastir uselilo se malo bratstvo,prvo posle 1941.godine kada je izvršen od strane ustaša pogrom Fruškogorskih manastira i progon sveštenstva.