U najlepšem delu Nacionalnog parka „Đerdap" locirana na samoj obali prelepog Đerdapskog jezera,okićena hiljadama ruža,hortenzijama (poznatim i pod imenom (Tekijanka) i drugog ukraskog cveća,oslonjena na padine planine Miroč,obasjana suncem,kao biser čista i lepa leži Tekija.
Nova Tekija sa sređenom infrastrukturom,dobrom snabdevenosću, motelom, prelepim i modernim kućama koje su okružene cvećem i zelenilom, danas je ne samo najlepši gradić na obali Dunava već i najprijatnije mesto za odmor.
Današnja Tekija i van zemlje poznata po turističkoj, sportskoj i kulturnoj manifestaciji "Zlatna bućka Đerdapa", koja se organizuje svakog avgusta i tokom koje se pomoću "bućke" love somovi, a ovaj specifican način ulova ribe prate raznovrsni sportski, kulturni i zabavni sadržaji.
Kao jedan od centara Nacionalnog parka ''Đerdap", Tekija se nalazi na savremenoj Đerdapskoj magistrali i sa južnim i severnim delovima zemlje povezana je redovnim autobuskim saobraćajem.
Istorijat - Stara Tekija
U antičkim vremenima nosila je naziv TRANSDIERNA, budući da je situirana preko puta Dierne, današnje Oršave. .. Brda koja nadvisuju varošicu i danas se zovu Slava božija. .. U starom naselju, potopljenom sedamdesetih godina XX veka zbog izgradnje hidroelektrane Đerdap, postojala su svetilišta iranskog božanstva Mitre, ali i starogrčkih Kibele, Sabazija, Hermesa... Očuvani su tragovi rimskih vojnih postaja počev od I veka n.e.
Istogrfaija ovo naselje uglavnom pominje kao početnu tačku premošćenja Dunava od strane Rimskog carstva cara Trajana u Drugom Dečanskom ratu 105-106.godine ,kao mesto porekla znamenite srpske porodice Tekelije i velikog diplomate iz prve polovine 19.veka, Avram Petronijević, zatim kao stratište Koče Anđelkovića u Austro-turskom ratu 1799, te po sukobima turske carske vojske i vojske janičarskog odmetnika Pazvan-oglua u periodu između 1795. i 1800. godine..Područje tekijske opštine u okviru sreza Ključkog, pod srpskom upravom od 1833. godine, prostiralo se uz Dunav, od Trajanove table do kastela Elizabet, preko puta ostrva Ada-kale ...
Kao naselje pod imenom Teke (ime dobilo po turskoj bogomolji,derviškoj tekiji), Tekija se u izvorima prvi put pominje 1807.godine kao maleno selo na desnoj obali Dunava u Đerdapu.Zahvaljujući položaju,rečnom saobraćaju i skeli,Tekija je posle obnavljanja naselja brzo počela da se ekonomski razvija,s obzirom na to da je promet robe iz unutrašnjih delova Carstva,preko tekijske tržnice i čarsije,išao dalje prema Oršavi,Temišvaru i Budimpešti.
U Tekiji i Oršavi Jugoslavija i Rumunija su 31.maja 1953.godine potpisale Sporazum o ustanovljenju Đerdapske rečne uprave.
Stara Tekija, koja je od 1970.godine, zbog izgradnje hidroelektrane „Đerdap I" leži ispod 45 metara dubokog vodenog pokrivača, podignuta je na ostacima rimskog kastela Transdierna, nastalog početkom nove ere u vreme osvajanja rimskog cara Trajana, koji je izgradio put kroz Đerdapske klance i o tome ostavio večni spomenik - Trajanovu tablu.Ispod stare Tekije na trećem kilometru nizvodno nalazi se ostrvo Adakale na kome je Milenko Stojković uhvatio dahije i pogubio ih.
Tekiju je kao i Donji Milanovac prilikom izgradnje hidroelektrane „Đerdap I" i stvaranjem veštačkog jezera Đerdap, potopio Dunav. Novo naselje sa istim imenom podignuto je iznad jezera.
Arheološke iskopine iz doba careva Mavrika i Komnena potvrđuje da je naselje na istom mestu postojalo i za vreme Vizantije 1733. godine spominje se u Austrijskim dokumentima kao naselje Klovilovo,a 1784. godine kao naselje „Teke".
Za osnivače,inače ovog naselja računaju se: Tekelerovići,Tekeljarešti ili Tekeljani ,zatim Petkovići ili Miješti,kojima je svima slava i Vojmirovići ili Jordačevići, koji slave Mitrovdan.
Između dva svetska rata,Tekija je bila veoma bogato malo mesto na Dunavu ,pogotovu od Smedereva do granice. Velike novce od taksi donosila je Đerdapska rečna uprava,organizovana 1933, čiji je direktor obavezno bio i zamenik ministra saobraćaja Srbije.Locovi (brodski piloti,elita u rečnij mornarici,koji su preuzimajuči kormila u svoje ruke,znali da brodove sprovedu kroz besne dunavske brzake ,između njima dobro znanih podvodnih hridi a po divljij,uskovitlanoj i zapenušavoj vodi u Đerdapskoj klisuri,) imali su plate kao ministri a u Tekiji ih je bilo dosta.
Preko Tekije je,još od vremena kneza Miloša pa sve do drugog svetskog rata,obavljen i glavni izvoz svinja,ovaca,ribe i dr. tako da se i na bečkom dvoru jela jagnjetina iz okoline Tekije.
U Tekiji je rođen Avram Petronijević, jedan od četvorice ustavobranitelja za vreme kneza Miloša i prvi predsednik Prve srpske vlade kao i ministar spoljnih poslova Srbije za vreme Karađorđevića na kojoj dužnosti i umire 1853. godine u Carigradu.
Osnovna škola u Tekiji je najstarija u opštini Kladovo i jedna je od najstarijih u Srbiji. Počela je sa radom u školoskoj 1834./1835.godini.
U Tekiji su Turci 1788. godine pogubili (nabili na kolac) Koču Anđelkovića, vođu ustanka po kom je čitav ovaj kraj nazvan Kočina krajina. Spomenik podignut 1927. godine njemu u čast, premešten je pred potapanje nekih 20-ak metara iznad starog spomenika.
Zauvek je tada u dubinama Dunava nestalo i 3 km udaljeno ostrvo Ada – Kale na kom je Milenko Sojković, srpski vojvoda iz Prvog srpskog ustanka, sa svojom poterom uhvatio i pogubio četvoricu beogradskih dahija: Aganliju, Kučuk – Aliju, Fočić – Mehmed agu i Mula – Jusufa.
Ostrvo Ada Kale - ostrvo tvrđava, nalazilo se na par kilometara uzvodno od sadašnje brane HE"Đerdap I". Bilo je dugo 1750 metara i 500 m široko. Predstavljalo je najbitniju stratešku tačku na Đerdapu još od doba Rimljana. Tokom burne istorije menjalo je vlasnike, a poslednji stanovnici su bili većinom Turci koji su nakon izgradnje HE"Đerdap I" i potapanja ostrva 1971. godine preseljeni u svoju maticu a tvrđava je premeštena na rumunsko ostrvo Šimijan nizvodno od ostataka Trajanovog mosta. Posebno je interesantna činjenica da se način života stanovnika ostrva nije puno menjao i da je muslimanski živalj održavao svoje običaje i kulturu kroz kompaktnu zajednicu. Bavili su se manufakturnom proizvodnjom ratluka, preradom duvana, šibica, proizvoda od smokve i maslina.
