Pitoreskni grad okružen vinogradima, smešten na severoistočnim obroncima Fruške gore, uz Dunav, više od dva stoleća bio je središte duhovnog, političkog i kulturnog života srpskog naroda u Austrougarskoj. Ovde je 1699. godine potpisan Karlovački mir, čuven i po tome što se prvi put u istoriji diplomatije desilo da pregovarači, poput vitezova kralja Artura, sednu za okrugli sto. Uz to, za svaku od strana otvoren je po jedan ulaz, da bi bili ravnopravni. Tu je danas poznata Kapela mira.
Sremski Karlovci su smešteni na desnoj obali Dunava, to je muzej pod vedrim nebom, sav je satkan od dragulja istorije, ali mnogi dolaze i zbog "radosti vina", ponajvećma krajem septembra ili početkom oktobra, kad se ovde, u vreme berbe, organizuje veliki grožđenbal. Fina karlovačka vina su još od 18. veka slata na bečki dvor, posebno "ausbruh", "ciparsko vino", "bermet kapljaš" i običan "bermet". Ona se i danas spravljaju u specijalizovanim podrumima i u vrlo ograničenim količinama.
Centar Sremskih Karlovaca je vredna ambijentalna celina, nastala tokom dva poslednja veka. Trg Branka Radičevića, u čijem centru je barokna česma od crvenog kamena iz 1790. godine, uokviruju nekadašnji magistrat — sada Arhiv — u ampir stilu, iz 1805. godine nekoliko starih građanskih kuća iz XVIII veka, apoteka iz 1890. godine, "Stefaneum" i zgrada Arhiva SANU, sagrađena početkom XX veka po projektu Vladimira Nikolića, zgrada Patrijaršije — sada Arhiv Vojvodine — sagrađena 1894. godine, Saborna srpska pravoslavna crkva, sagrađena 1758—1762. godine, Rimokatolička crkva, sagrađena 1768, Gimnazija sagrađena 1891. godine po projektu Partoša (Ogula Partos) i Lehnera (Odon Lechner). Osim zgrada na Trgu značajna su dela stare arhitekture: kuća Dimitrija Anastasijevića Sabova, osnivača Karlovačke gimnazije, sagrađena 1790. godine i ukrašena baroknim kovanim gvožđem i dvorac Josifa Rajačića iz prve polovine XIX veka.
U sremskokarlovačkim crkvama čuvaju se vredna dela likovne i primenjene umetnosti.
Najstarija je Gornja crkva (srpska pravoslavna), koja je obnovljena 1746. godine, a ikonostas je delo Dimitrija Bačevića, građanina karlovačkog. Ikonostas u Saboroj crkvi se ubraja u najreprezentativnija dela srpskog baroka, a zajednički je rad Jakova Orfelina i Teodora Kračuna iz 1780. godine. U crkvi je pet velikih kompozicija Paje Jovanovića i zbirka predmeta primenjene umetnosti. U Donjoj crkvi (srpska pravoslavna) je ikonostas iz 1828—1829, delo duboresca Marka Vujatovića, dok su ikone i zidne slike rad Dimitrija Bratoglića.
Kapela mira je, po projektu Vladimira Nikolića, iz temelja obnovljena 1908. godine.
