U severozapadnom delu pitome bačke ravnice, na površini od 1.178 kvadratnih kilometara, nalazi se grad Sombor, s jednim gradskim i 15 seoskih naselja. Zapadne strane opštine Sombor zapljuskuju vode Dunava . Prosečna nadmorska visina somborskog atara je samo 90 m.
Ukupna dužina somborskih ulica je 120 km, postoji 9 skverova, 4 parka, dužina drvoreda je 121 km, a broj stabala 18.000.
Uz ime grada Sombora stoji epitet najzelenijeg grada u zemlji, čime se žitelji Sombora veoma ponose.
Krajem XII i početkom XIII veka počela je da se razvija bezimena naseobina koja se prvi put pominje 1360. godine. Naseobina se ubrzano razvija u sastavu plemićkog poseda poznate ugarske porodice Cobor i često se beleži pod tim imenom. Imenu Cobor se po tada važećim običajima pridodaje ime svetitelja zaštitinika, kada dobija svoj puni naziv Cobor-Sent-Mihalj. Uslov da naseobina zasluži ime svetitelja je bio da uz dostignuti ugled i značaj ima i izgrađenu crkvu.
Dokaz i potvrda o ubrzanom razvoju Cobor-Sent-Mihalja je bila tvrđava koja je izgrađena 1478. godine za odbranu od sve agresivnijih naleta Turaka na južne granice Ugarske. Utvrđenje nije bilo dovoljno jako da zaustavi osvajanje naseobine koja će 1541. godine biti priključena Osmanlijskom carstvu. U turskim defterima se naseobina prvi put pominje pod imenom Sombor 1543. godine. Do promene imena naselja došlo je kada se Ugari pred Turcima povlače na sever, a srpski pravoslavni živalj koji je živeo ovde ostaje i prilagođava ugarski naziv Cobor svom jeziku u naziv Sombor. Ovo ime Turci prihvataju i preuzimaju (poznato je da Turci bez preke potrebe nisu menjali zatečene nazive naseobine koje su osvojili).
Nakon 146 teških godina pod Turcima, Somborci sa oduševljenjem dočekuju Austijske regimente koje ulaze u Sombor 1687. godine i oslobađaju ga, a Sombor ulazi u sastav Austrijske carevine.
Tursko stanovništvo odlazi sa svojom vojskom, a ukupan broj žitelja varoši povećava se iste godine doseljavanjem 5.000 Bunjevaca i 1690. godine doseljavanjem Srba pod vođstvom Arsenija III Čarnojevića.
Sombor postaje graničarski grad, a somborski vojnici učestvuju u bitkama protiv Turaka na strani Austijske monarhije. Za vojni šanac Sombor je proglašen 1702. godine, a 1717. godine za vojničku varoš. Međutim, 1741. godine ukidaju se vojničke varoši, a Somborci svesni šta time gube kreću u protiv akciju i 1745. godine okupljaju se na dogovor da kroz borbu za elibertaciju očuvaju dotadašnje privilegije.
Upornošću somborskih izaslanika u Beču, potpisivanjem dokumenta o načinu izbora varoških organa (Alternativa) i uplaćivanjem 150.000 zlatnih rajnskih forinti u carsku blagajnu, stečeni su uslovi da carica Marija Terezija 1749. godine potpiše povelju kojom se Sombor uzdiže u rang slobodnih i kraljevskih gradova.
Elibertacijom Sombor stupa na prag građanskog društva i počinje ubrzani razvoj. Gradi se pravoslavna crkva Svetog Đorđa 1759-1761, otvara se gramatikalna škola 1759. koja prerasta u Latinsku školu 1763, gradi se katolička crkva Presvetog Trojstva 1752-1763, počinje izgradnja Gradske kuće 1749-1842, izgrađena je kapela Svetog Ivana Nepomuka 1751, Grašalkovićeva palata 1763, 1766. godine ustanovljena je Služba prve pomoći i otvorena prva apoteka u gradu, gradi se Krušperova palata 1771, podiže se spomenik Presvetom Trojstvu 1774, osniva se Mrazovićeva Norma 1778, gradi se crkva Svetog Jovana Preteče 1790. godine...
Veliki podsticaj za napredak Sombor je dobio 1786. godine kada postaje stalno sedište Bačko- bodroške županije (verska i upravno-administrativna teritirijalna jedinica ugarske vlasti) u čijem sastavu su bili Subotica i Novi Sad. Sombor 1789. dobija prvu poštu, 1802. otvaren je Veliki bački kanal, 1808. završen je prednji deo zgrade Županije za potrebe županijske administracije, a konačan izgled zgrada dobija 1882. godine. Sombor svoj razvoj temelji na primarnoj poljoprivrednoj proizvodnji, zanatstvu, trgovini, administraciji, obrazovanju, a zapostavlja se industrija.
Sombor postaje značajno kulturno sedište. Osniva se Mađarska čitaonica 1844, a Srpska čitaonica 1845. godine. Otvara se prva štamparija 1850. godine. Osnovana je Gradska biblioteka 1859. godine. Pokreću se prvi listovi na mađarskom i srpskom jeziku. Osniva se Srpsko pevačko društvo 1870. godine. Gradi se zgrada Pozorišta i zgrada Srpske čitaonice 1882. Naredne godine izgrađena je zgrada Mađarske čitaonice i osnovano je Istorijsko društvo Bačko-bodroške županije. Prvo zabavište otvoreno je 1865, Gimnazija na mađarskom jeziku 1872., a Tgovačka škola 1888. godine. Somborsko sportsko udruženje osnovano je 1887 godine. Prva Somborska štedionica otvorena je 1868. godine. Sombor je 1867. željeznicom povezan sa svetom, a kod željezničke stanice 1871. godine zasnovan je prvi somborski park. Arhitektura javnih građevina i privatnih zgrada bogatih vlasnika koji su pratili stilske trendove doprinose lepoti grada.
Kao posledica nerazvijene industrije pred početak, a posebno nakon završetka
I svetskog rata počinju da se primećuju znaci stagnacije. Nakon formiranja banovina 1929. godine, iz Sombora se centar sa svim značajnijim ustanovama seli u Novi Sad. Somboru moć i ugled opadaju ubrzano jer je ostao na periferiji glavnih puteva i političkog odlučivanja.
Nakon II svetskog rata dolazi do novih demografskih prmena doseljavanjem uglavnom Srba iz Hrvatske. Sombor dobija ulogu sirovinske baze za okolnu privredu, a tek 70-tih godina se grade industijski kapaciteti.
Danas je Sombor grad sa oko 50.000 stanovnika koji je očuvao šarm prošlosti. Sombor danas simbolizuje sanjarenje i nostalgiju i tek poneki nagoveštaj tuge koja često dolazi kao posledica gubitaka ekonomske i administrativne nadmoći.
Ulica Kralja Petra je samo srce grada. Ona predstavlja dugačku pešačku zonu, koja se na jugu graniči sa zdanjem somborske Gradske kuće, treba videti impozantnu, iako već pomalo izbledelu građevinu, njenu prelepu ajnfort kapiju, pokriveni kolski ulaz popločan drvenim kockama koja se pruža ka drvenoj konstrukciji (da bi se prigušio zvuk konjskih potkovica).Odmah pored Gradske kuće su prelepi parkovi, a ulica Kralja Petra void do Trga Svetog Đorđa,gde se nalazi pravoslavna crkva jedna od najlepših primera barokne pravoslavne arhitekture.
Somborski Srbi su mnogo toga dali svojoj naciji. Prva učiteljska škola na srpskom jeziku nastala je upravo ovde. Srpska Čitaonica, nastala je 1845. nastavljajući da neguje srpsku književnost koja se sve više razvijala. Dva srpska patrijarha rođena su u Somboru kao i nekoliko najboljih srpskih pisaca i slikara. Dve glavne galerije, galerija "Milan Konjović" i galerija "Laza Kostić" čuvaju dela ovih umetnika i predstavljaju mesta koja bi obavezno trebalo videti prilikom posete grada.
Fijaker predstavlja simbol grada, a u blizini Gradskog muzeja Sombora nekoliko kočija sa konjima mogu se iznajmiti radi obilaska gradskog kružnog puta, nalik bečkom Ringu u malom. Tokom spore vožnje fijakerom vaš će vam vozač najverovatnije skrenuti pažnju i na ostale zanimljivosti centra grada.
