Na šumovitim obroncima Kremenca, nedaleko od sela Velikih Pčelica kod Rekovca, nalazi e manastir raletinac posvećen Svetim Apostolima. Nema pouzdanih podataka kada je nastao. Prema narodnoj tradiciji, podignut je početkom 15. veka kao isposnica obližnjeg manastira Denkovca. Po drugom predanju manastir je zadužbina izvesne Rale, jedne od tri kćeri nepoznatog srpskog plemića koji je poginuo u Kosovskom boju.

Po tom predanju i po imenima ove tri devojke Rale, Dene i Sare – sazidane su tri crkve na području sela Velikih Pčelica. Ove svetinje su po njihovim imenima nazvane: Raletinac, Denkovac i Sarinac.

Ovo predanje je i danas živo, a 1940, slikar Janko Brašić iz Oparića, naslikao je u manastirskoj trpezariji tri pobožne sestre, među kojima je i Raletina. Najstarija crkva nije sačuvana. Sve do 1870. godine, manastir je bio u ruševinama, a tada je manastirsu crkvu počeo da obnavlja trgovac Jovan Rakić. Na starom crkvištu podigao je bogomolju i konak. Nešto kasnije (1893), postavljedn je ikonostas, a potom prizidana priprata i izgrađeni konaci. Konačno uređenje – obnova manastira završena je 1977. godine.

Crkva ima izgled jednobrodne građevine pravougaone osnove sa polukružnom oltarskom apsidom. Zasvedena je poluobličastim svodom. Krov je dvoslivan. Na fasadi su veliki lučni otvori. Iznad priprate je mali kvadratni zvonik.

O starijoj istoriji manastira Svetih apostola Petra i Pavla, nedaleko od Velikih Pčelica, kraj Raletinačkog potoka, svedoče samo legende. Po predanju, ili je nastao u doba despotovine kao isposnica manastira Denkovca, ili je zadužbina jedne od tri devojke visokog roda koje su se posle Kosovske bitke sklonile u Levač. Do 1870. godine ovde su bile ruševine crkve, da bi tada Jovan Rakić, trgovac iz ovog kraja, oko groba nepoznate, ali u narodu veoma poštovane ličnosti i ostataka Časne trpeze, podigao skromnu crkvu i mali konak. U crkvu je 1893. godine postavljen ikonostas. Rad na uređenju manastira nastavljen je u XX veku zidanjem priprate, podizanjem konaka i ograđivanjem porte. Ovi radovi završeni su 1977. godine.

Manastirska crkva je jednobrodna građevina pravougaone osnove, zasvedena poluobličastim svodom. Na istoku je velika, spolja i iznutra polukružna oltarska apsida. Zidana je od lomljenog kamena sa omalterisanim i belo okrečenim fasadama. Crkva je pokrivena dvoslivnim limenim krovom. Desno od ulaza uz južni zid hrama se nalazi lučni akrosolijum sa skromnom nadgrobnom pločom bez ikakvog natpisa. To je verovatno grob nekog pustonožitelja ili ktitora manastira.

Priprata je mnogo dekorativnije obrađena od crkve, zidana je od opeke, a fasade su oživljene velikim lučnim prozorima i ulaznim portalom na zapadnoj strani. Iznad priprate je manji kvadratni zvonik od fugovane opeke završen četvoroslivnim limenim krovom. Zapadna fasada je ukrašena kamenom arhivoltom sa stilizovanim biljnim ornamentima i moravskom rozetom.

Literatura:

M. Đ. Milićević, Kneževina Srbija, Beograd 1876, 182.
Neodređena srednjovekovna tradicija, Arheološki spomenici i nalazišta II, Beograd 1956, 173.
D. Kašić, Crkve u kruševačkom kraju do Prvog srpskog ustanka, Kruševac kroz vekove, Kruševac 1972, 99.
F. Kanic, Srbija, zemlja i stanovništvo I, Beograd 1985, 621-622.
P. Pajkić, Opis manastira Eparhije šumadijske, Srpska pravoslavna eparhija šumadijska 1947-1997, Šematizam, Kragujevac 1997, 218-219.