Selo Dojkinci se nalazi 38 km na severoistoku od Pirota na teritoriji Parka prirode “ Stara planina”, u podrucju zvanom Gornji Visok. Starije naselje je bilo 2 km nizvodno na mestu zvanom "Staro selo". Iznad sela prolazi Latinski put. Kroz selo protice Dojkinacka reka koja nastaje od veceg broja potoka i “dolova”.
U prilicnoj meri selo je zadržalo izgled od pre 150 god. Samo selo karakterišu mnogobrojni starinski objekti u etno stilu koji su danas van funkcije kao što su ambari, kuce, plevnje sa svojim specificnim arhitektonskim obeležjem.
Na 4 km od sela nalazi se vodopad Tupavica visine oko 15 m. Na oko osam kilometara od sela udaljen je strogi prirodni rezervat visokoplaninske sm rce ” Arbinje”, strogi prirodni rezervat “ Bratkova strana” stanište velikog tetreba i visokoplaninske zajednice smrce, niske kleke, i borovnice, strogi prirodni rezervat “Vražja glava” stanište planinskog javora i bukve , strogi prirodni rezervat “Tri cuke” stanište endemicne vrste bora krivulja, smrce, niske kleke i borovnice, strogi prirodni rezervat „Kopren“ stanište biljke rosulje. U okolini samog sela postoje 7 vodenica od kojih neke i danas rade. U kratkoj laganoj šetnji u krugu od 2-4 km može se osetiti snaga i lepota Stare planine i kristalno cistu Dojkinacku reku u kojoj možete pecati potocnu pastrmku. U samom selu postoje 2 prodavnice za snabdevanje namirnicama.
Na ulazu u selu postoji crkva Svetog Ðorda iz 15. veka. koju možete posetiti.
O vremenu postanaka Dojkinaca ne možemo pouzdano govoriti, jer tragovi civilizacije na ovom području datiraju još pre Hrista. Tada su Starom Planinom hodala plemena starosedelaca i nomada, a kasnije, u novoj eri, legije Rimljana i konačno Južni Sloveni.
Vreme postanka sela je teško odrediti iz nekoliko razloga. Jedan od njih je nepostojanje pisanih dokaza o selu pre 1576. godine (kada se spominje u turskim defterima). Sa druge strane, istorijsko pamćenje stanovnika Stare planine ne ide daleko u prošlost. ''...U mentalitetu stanovništva nisu stvorene navike prenošenja geneoloških i drugih istorijskih podataka kakvo postoji kod nekih drugih zajednica (na primer, kod Crnogoraca). Sećanja današnjeg stanovništva ne idu dublje od druge polovine 19. veka i jedva da prelaze vremensku granicu oslobođenja od Turaka. Sećanja na prilike i događaje iz turskog vremena veoma su bleda i nejasna, ili su u narodnom sećanju sasvim izbledela. Još jedna od teškoća u određivanju postanka sela Dojkinci je i nepostojanje sistematskih istraživanja.
Poteškoće proizilaze i iz toga što je selo Dojkinci tokom vremena menjalo svoje lokacije. Svedoci promene lokacije sela su crkva i groblje, koji su od sela udaljeni skoro 2km nizvodno. Izmeštanje sela se, po kazivanjima stanovnika sela, desilo tri puta. Prvo naselje se nalazilo na prostoru u neposrednoj blizini crkve na mestu zvanom Podstrana. Na ovoj lokaciji je i mesto zvano Selište gde se i danas naziru ostaci zidova nakadašnjeg naselja. Sledeća lokacija sela je nizvodno, na desnoj obali Dojkinačke reke, iznad sela Brlog, na mestu zvanom Staro selo. Postoje mnogobrojna nagađanja razloga zbog kojih se selo izmeštalo. Može se pretpostaviti da su se ova izmeštanja desila za vreme Turaka, a razlozi mogu biti kuga koja je zadesila ovaj kraj 1723. godine, kao i Turska odmazda 1740. godine, kada su zapaljena 140 naselja u pirotskom okrugu. Moguće je i da su Turci za vreme Prvog i Drugog srpskog ustanka, u još neoslobođene krajeve Srbije (među kojima je bio i pirotski), vršili strašan teror, te su nagnali ovo stanovništvo da menja svoju lokaciju. Međutim, ove lokacije su veoma blizu - u prečniku od oko 3 km, što prethodne predpostavke dovodi u sumnju. Ova činjenica navodi na drugu pretpostavku, a to je da su migracije (pomeranja) bile izazvane prirodnim okolnostima kao što je plavljenje reke i slično.
Oko 1830. godine selo dobija stalnu lokaciju na kojoj se nalazi i danas. Sve do vremena Turaka o selu Dojkinci nema pisanih tragova. Ono je prvi put spomenuto u turskim defterima iz 1576. i 1577. godine. U ovim defterima su Turci, radi ubiranja danka, popisivali stanovništvo. Međutim, zapaža se i jedna nepravilnost, a ona je da su Turci ovo selo popisali pod nazivom Dojkinče i Dojkiniče, što danas otežava istraživanje porekla naziva sela Dojkinci. Naziv sela Dojkinci je slovenskog poreklai osim te konstatacije, ništa se sa potpunom sigurnošću o tome ne može govoriti. ''Naziv je mogao proizići iz ličnog imena ili nadimka Dojko, skraćeno od Radojko. Pridevski oblik Dojkinče, Dojkiniče - u kojem je zabeleženo u turskim dokumentima - značio bi Dojkinovo naselje, mesto gde se zaselio (Ra)dojko ili njegov rod. Slično ovom je i tumačenje naziva sela koje postoji u predanju meštana. Naime, stanovnici sela smatraju da je naziv proistekao iz imena Dojčin, koji se prvi naselio sa svojim rodom, što znači da se i ovde radi o pridevskom obliku Dojkinci, ili tačnije, Dojčinci. ''Dojčin je, u pirotskom kraju, a posebno u Visoku, bilo veoma često ime, dok se Radojko u starim dokumentima uopšte i ne pominje.
